زبانحال امام جعفر صادق علیه‌السلام قبل از شهادت
خونین‌دلی که با تو ستمگر به سر بَرَد سر می‌برد، ولیک به خـونِ‌جگـر برد آنجا که هیچ لب به حمایت نگشت باز مــظـلـوم، داوری بـه بـرِ دادگــر بـرد بر خانه‌ام اگر زدی آتـش مرا چه باک این گونه ارث مـادر خود را پسر برد مزدور خویش را ز چه گفتی که نیمه‌شب از نـزد چـند کـودک لـرزان پـدر بـرد کردند دست خـویش به سوی خـدا بلند تا بابشان ز دست عدو جان به در برد دیگـر امـیـد آمـدن من کـسـی نـداشـت یک تـن نـبـود در بـرِ آنـان خـبـر بـرد ای دادگر! خدای غیور، این روا مدار تـا نـام پـاک مــادر مـا، بـی پـدر بـرد |